Marion en Jos

Bij het weggaan zei Wynand: het was weer een woest genoegen dat jullie er waren. Kijk dat is nou ten voeten uit hoe wij ons als gasten bij jullie voelen: we voelen ons thuis op onze eigen berg, voor de derde keer in Marcanta (ja ja, we zijn honkvast). We kwamen laat aan, maar Nel zat gewoon klaar met een glaasje wijn. De bedden waren opgemaakt, de ijskast stond vol met de eerste benodigdheden en toen kon het grote genieten beginnen: bijna 9 volle dagen konden wij ons laven aan mooi weer, prachtige natuur, stilte, sterren, wijn, lekker eten, goed gezelschap en… ik kan nog wel regels lang doorgaan.

Daarnaast heb ik mij voor het eerst gezet aan het schilderen op de berg: elk jaar als ik hier ben denk ik, ik wou dat ik kon schilderen!. Dit jaar heb ik, onder de bezielende leiding van Nel mijn eerste stappen op het schilderpad gezet. Wat een feest om deze plek ook in een schilderijtje terug te kunnen zien: mijn creaties staan nu op mijn werkkamer mij toe te lachen. Ik zou zeggen: maak er een nieuwe attractie van, die je als klant kunt aanvragen: zeer aan te bevelen. Ook voor boekminnende partners is zo’n schilderende wederhelft waarschijnlijk een zegen: lekker rustig in ieder geval. Misschien kom ik zelfs wel een keertje terug tijdens de schilderweek.

Kortom: wederom dank voor jullie attente aandacht, de leuke gesprekken, de schilderles, en last but not least: jullie geweldige initiatief om op deze plek deze enclave van rust te beginnen. Hartelijke groet en tot ziens.

Marion en Jos