Andre en Maureen

Waarom gaat iemand 10, straks 11, 12 keer naar dezelfde plek op vakantie? Je kent het daar toch, wat is er nog te ontdekken? Voor ons is het in ieder geval het ultieme vakantiegevoel, alles kan niets moet. Je kunt uitgebreid ten onder gaan in cultuur en geschiedenis, iets wat we ook zeker gedaan hebben, maar je kunt ook gewoon op een terras mensen kijken. Je kunt sporten, paardrijden, surfen, wandelen, maar je kunt ook gewoon uitgebreid nietsdoen op het strand. Je kunt volop shoppen, van kleine winkeltjes tot mega-shopping malls, maar je kunt ook gewoon bij je huisje zitten met een wijntje en een boek. De omgeving is nooit hetzelfde, de droge hitte van de zomer met zijn gele tinten, de diepe kleuren van de winter. Zo zit je in de bergen, zo in eindeloze zonnebloemvelden, zo tussen sinaasappelbomen, zo langs kliffen en romantisch kleine stranden. Oude stadjes en kastelen, menhirs, vervallen boerderijtjes, maar ook moderne grote steden. Traditionele omaatjes en opaatjes versus moderne mensen. En steeds is er, na een dag veel of weinig doen, je eigen plekje op de berg. Comfortabel bijkomen tussen bomen en vogels, in alle stilte en vrijheid. Elke keer weer hebben we plannen, dat nog bekijken, dat nog doen. Dat weggetje rijden naar Pereiras Gare (weer niet gelukt deze keer) surfen leren (eh… even wachten tot de zomer), vis eten in Azenha do Mar (helaas, vandaag net dicht), kortom: nog mogelijkheden voor vele keren terugkomen, want steeds ontdekken we toch weer wat nieuws, wat anders of wat beters. De berg is daardoor ons eigen tweemaal jaarlijkse rust- en bijtankmoment in een hectisch leven, waar wij, en al enkele vrienden en familieleden, van genieten. En van blijven genieten, want van de zomer willen we echt ook nog even naar... Andre en Maureen