De boerenzwaluwen
De boerenzwaluwen zijn er weer. Begin februari, we kunnen er de klok op gelijk zetten. Vorige week kwam de eerste al even kijken en nu zijn ze met zijn tweeën. Na een paar rondjes vliegen over het huis duiken ze de garage in, waar ze al jaren een nest hebben. Menig jong is er grootgebracht.
Vliegacrobaten
We genieten van die sierlijke vliegacrobaten en geboeid volgen we het doen en laten van de boerenzwaluwen van dichtbij. Hoe ze elkaar het hof maken; hoe vader en moeder het nest weer op orde brengen; hoe moeder de eitjes uitbroedt; de eerste piepjes van de jongen; het voederen en de uitputtende hoeveelheid werk die dat met zich meebrengt; de eerste vlieglessen waarbij de aanmoedigingen door oudere broers en zussen en door tantes en ooms cruciaal zijn; de nachten die ze, allemaal gezellig naast elkaar, op de elektriciteitsdraad doorbrengen wanneer de jongen niet meer in het nest passen. Vader aan de ene kant, moeder aan de andere kant en de jongen ertussenin, waarbij ze zich niets aantrekken van licht of gerommel als je toevallig in de garage moet zijn.
Twee tot drie keer in een paar maanden tijd krijgen vader en moeder jongen en herhaalt zich het hele proces, tot alle jongen van dat jaar én vader en moeder zich in september verzamelen op de antenne bovenop het huis, voor de grote oversteek naar Afrika.
Helaas
Vorig jaar ging het mis. Mussen – net als de boerenzwaluwen zeer gesteld op menselijke aanwezigheid – hebben vorig jaar de garage ontdekt. Ze hebben de zwaluwen verjaagd en de nesten óf kapotgemaakt met hun harde snavels óf in beslag genomen. Uit arren moede hebben de zwaluwen een nest gemaakt vlak boven de voordeur, Ze hebben 5 jongen grootgebracht, maar zodra die konden vliegen, zijn ze weggegaan. Een tweede leg hebben ze er niet meer gehad.
Afwachten maar hoe het dit jaar gaat. Wellicht zijn de mussen iets verdraagzamer en/of de zwaluwen iets assertiever. En anders is het jammer maar helaas en moeten we ons er gewoon bij neerleggen. De natuur heeft altijd het laatste woord.
