Gastenboek
Wat hebben we een fijne tijd bij jullie gehad, de verzorging prima, het dagje uit een belevenis waar ik nog veel aan terug zal denken.
Kortom een prachtige vakantie met stralend mooi weer en heel veel gelachen.
En wat hebben we genoten van de omgeving, deze ook vast gelegd op schildersdoek en fototoestel.
Voor deze onvergetelijke week wil ik jullie nogmaals hartelijk bedanken. Groetjes Rina
Alweer een paar dagen hard aan het werk, maar de zon zit nog in ons! En novemberbruin is een mooi egaal goudbruin. We hebben een absoluut verrukkelijke week gehad op Monte do Casarão. Als we ’s morgens de luiken opendeden zagen we aan alle kanten van ons huis (huisje is echt een understatement!) een prachtig landschap. Geen mens te zien en zelfs geen enkele bebouwing, op een enkele zandstenen ruïne of de oude Don Quijote molen na. Eerst was het dan nog fris, dus we ontbeten op ons gemak in de prachtige keuken. Maar tegen de tijd dat wij aan de koffie toe waren konden de deuren open en konden we genieten van de warme zonnestralen. We droegen de ligbedden of de stoelen naar een plek in de zon en je houdt het niet voor mogelijk half november, maar het ene na het andere laagje kon uit. We zaten te genieten van de absolute stilte en hebben heel wat afgelezen en gesudokud!
Maar na een paar uur in de zon met nog een kopje koffie en maar weer eens een boterhammetje keken we elkaar zo rond een uur of twee/drie aan van: we kunnen toch niet de hele dag op die berg blijven zitten, we moeten iets doen! De ene dag trokken we dan de bergschoenen aan en liepen gewoon op gevoel een bepaalde richting uit. De eerste keer naar de molen aan de andere kant van het dal, gewoon van het huis uit de berg af en dan maar een pad zoeken. Wat een heerlijke manier van wandelen! De begroeiing is meestal open en de bergen (nou ja hoeveel meter waren ze ook weer?) vriendelijk, zonder ravijnen of andere obstakels, maar toch pittig klimmen hier en daar. De kurkschillers laten overal paden achter waar we dankbaar gebruik van maakten. Je komt totaal niemand tegen. Nou ja die ene Duitse toeriste dan, die bij de molen van het uitzicht stond te genieten en zich totaal te pletter schrok toen wij daar aankwamen.
De andere dag stapten we in de auto om maar eens wat proviand in te gaan slaan. Inderdaad een kleine 20 minuten rijden naar São Teotónio. De grote supermarkt heeft alles! En dan maar eens op zoek naar de strandjes. Nou die zijn er inderdaad, te kust en te keur. We hebben er een stuk of zes bezocht. Bij drie ervan hebben we een lekkere maaltijd gegeten. Als je een snack neemt ben je niet meer dan een paar euro kwijt. Je kunt ook ’s middags een warme driegangenmaaltijd met wijn en koffie nemen natuurlijk en dan ben je met zijn tweetjes een paar tientjes kwijt. In alle drie de tentjes hebben we lekker gegeten.
Tja, waren er minpuntjes? De temperatuur van het zwemwater was natuurlijk aan de lage kant. Frans heeft wel drie keer gezwommen, maar hield het toch niet zo lang uit als anders. In zee zag je wel mensen zwemmen maar dat leek ons toch ook wel erg fris. Verder zou ik zeggen dat er op het moment dat wij er waren een hinderlijk vliegje rondwaarde. De horren dichthouden dus (moesten we even leren) en ook waren er nog muggen! Voor het echte zomergevoel zullen we maar zeggen.
Natuurlijk gaat de zon in november vroeg onder. We probeerden altijd op tijd terug te zijn voordat de zon achter de heuvel verdween, om nog lekker een kop thee in de zon te kunnen drinken. Op het moment dat de zon dan plotseling schuilgaat wordt het dan ook meteen te koud om buiten te zijn. Maar het hout voor de houtkachel lag klaar, dus in no time hadden we het huis warm. De circulatie van het warme water dat wordt opgewarmd in de houtkachel en naar de radiatoren gaat zorgt voor een efficiënte verwarming en het vuur is natuurlijk gezellig.
Ja en dan kon de avond beginnen: luiken dicht om de warmte binnen te houden, een klein makkelijk hapje en dan eerst het nieuws met Philip Freriks om 7 uur (uur tijdverschil). Dan lekker naar een film kijken op het mooie breedbeeldscherm en tussendoor nog even e-mailen met het thuisfront. We hadden 8 afleveringen Judge John Deed mee, dus wij zaten goed. Ook genoten we van onze eigen muziek uit de meegnomen I-pod die we met een snoertje van Wynand hadden aangesloten op de stereoset.
Lieve Lies, Nel, Wynand en Bas: ik heb het nog niet eens gehad over jullie toewijding voor de gasten: niets is jullie teveel. Korte broek vergeten? Hier heb je er een! Luchtje in de badkamer: we komen meteen de putten spoelen! We konden aanschuiven bij de maaltijd als dat zo uitkwam en ik heb zelfs nog een ochtend meegetekend met de schilderclub die er de eerste dagen nog was. Wij hebben genoten van jullie gastvrijheid en komen zo gauw het leven het ons toestaat weer snel jullie kant uit! Dankjewel!!
Frans en Geke, Heiloo
